காலன் மேல் கோபம்

விதி என்று சொல்லி வேதனை மட்டும் கூடுகிறதே
சிரிப்பின் மொழி மட்டும் தெரிந்த 
பால் மணம் மாறா 
பச்சிளம் குழந்தையும் பலியாகிறதே 
பிறந்து உடன் வளர்ந்து முகம் பார்த்து 
சிரித்த நாட்கள் 
இன்றோடு முடிந்துவிட்டதே 

ஒன்றரை வருடங்கள் உடன் இருந்த நாட்கள் 
ஓராயிரம் கதைகள் சொல்லுமே 
உள்ளத்தின் பல்லாயிரம் கனவுகள் 
நினைக்க மனமின்றி அழிந்துபட்டதே 

தாயையும் எடுத்துக்கொண்டாய் 
சேயையும் எடுத்துக்கொண்டாய் 
காலனே அவர்களிடம் உனக்கு என்ன முன் பாக்கி 
கொடுமையின் அவதாரங்கள் ஆயிரமாயிரமாய் உலகில் இருக்க 
உனக்கு இவர்கள் மேல் மட்டுமே என்ன அவசரம் 

தீங்கு நினைக்காத தாயும் 
தீங்கரியாத குழந்தையும் 
ஒரு கன நொடியில் 
காலனே உன் காலடியில் 
ஏன் தந்தாய் இந்த வேதனை 
கை பிடித்த கணவன் தனி மரமாய் 
நிற்கச் செய்து விட்டாய் 
மனம் பதை பதைக்க வைத்துவிட்டாய் 
கடலின் நீரெல்லாம் ஒரு நாள் வற்றினாலும் 
மலையெல்லாம் மணலாக மாறினாலும் 
நீ தந்த ரணம் மட்டும் என்றும் ஆறாதே. 

(உறவினர் வீட்டில், தாயும், சேயும் 07.10.2013 அன்று சேலம் - ராசிபுரம் அருகில் ஏற்பட்ட கார் விபத்தில் காலமாகி விட்டார்கள், அதன் வெள்ளிப்பாடு )